بازدید امروز : 18
بازدید دیروز : 66
کل بازدید : 431896
کل یادداشتها ها : 995
ناصرالدین شاه قاجار بنا بر نذری که داشت.
سالی یک روز در فصل بهار به روستای سرخه در شرق تهران می رفت.
به فرمان او دوازده دیگ آش بار میگذاشتند
که در آن ترکیب نامناسبی از تکه های گوشت و انواع خوردنی ها می ریختند
که این ترکیب ناموزون را به آش شله قلمکار تشبیه می کنند.
در این روز هریک از اعیان و اشراف در پختن آش،کاری بر عهده داشتند.
شاه سبزی آش را پاک میکرد و اتابک نخود آن را،خلاصه در این جشن آش پزانهری یک از ارکان دولت کاری بر عهده داشتند.
پس از آنکه آش پخته می شد آن را در کاسه های بزرگ و کوچک
به تناسب مقام اشخاص ریخته وبرای هر یک می فرستادند،
و رسم چنین بود که آن شخص پس از خوردن
آش کاسه ی خود را پر از پول کرده و نزد شاه می فرستاد.
کسانی که مقام بالاتری داشتند آرزو می کردند.
پایین ترین مقام را داشته باشند تا پول کم تری بدهند،
و چون کاسه ی هرکس که بزرگ تر بود در این معامله زیادتر پول می پرداخت
داغتر می شد،می گفتند: کاسه از آش داغ تر است.